کد مطلب:38946 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا شيعيان با اهميت دادن بيشتر به دعا و مفاتيح، نسبت به قرآن، دستاويزي به عربستانيها براي سرزنش كردن ميدهند؟

بر اساس روايت مشهور پيامبر اكرم: إنّي تارك فيكم الثقلين، كتاب الله و عترتي... قرآن و عترت كه اين عترت گاه در دعا جلوه كرده است. از هم جدا شدني نيستند. تمسك به يكي از آنها بدون ديگري، ناقص و عملي انحرافي است; همان گونه كه ترك احاديث و دعاهاي اهل بيت و بسنده كردن به قرآن كريم مذموم است. همچنين كنار گذاشتن قرآن كريم و بسنده كردن به دعاها ناپسند است.

همان قرآني كه بر تلاوت خودش فَاقرَءوا ما تَيَسَّرَ مِنَ القُرءانِ (مزمل،20) دعوت كرده است. همان قرآن نيز بر دعا كردن اُدعوني اَستَجِب لَكُم (غافر، 60) فرا خوانده است بهترين و شيواترين و بليغترين دعاها، دعاهايي است كه از ائمه: رسيده است. بنابر اين اصل توازن كه در متون ديني بر آن تأكيد شده است، ايجاب ميكند كه انسان از هيچ يك غافل نگردد. ما شيعيان بر آنيم كه دعاها، تفسيري از قرآن كريم كه كليات را بيان كرده است، ميباشد. و يكي از راههاي نزديك شدن به خداوند دعاها ميباشند كه به انسان حال خاصي هنگام خواندن ميدهند. بنابر اين، دعاها، در راستاي قرآن بوده، جداي از او نيستند. مهم در هر دو معرفت خداوند و عمل به محتواي قرآن كريم و دعاها ميباشد.

وانگهي وهابيت با اصل دعا و خواندن آن، مشكل ندارند، اشكال و ايراد آنان به توسل و شفاعت در دعاها ميباشد كه در صورت نياز در نامه بعدي كه مينويسيد پاسخ داده خواهد شد.